Diagnose van het Dup15q-syndroom
Hoe worden duplicaties van chromosoom 15 gediagnosticeerd?
Genetische tests zoeken naar afwijkingen in het DNA, zoals verwijderd of extra materiaal. Elk chromosoom heeft unieke regio's of banden die genen bevatten, en elke band is numeriek gelabeld. Dit is waar genetische tests zoeken naar ontbrekende of extra banden. Er worden verschillende soorten tests gebruikt om de chromosomen te onderzoeken of om aanwijzingen te zoeken voor een extra dosis DNA uit de regio.
Genetische tests die worden gebruikt om het Dup15q-syndroom te diagnosticeren:
Een microarray kan het verschil niet zien tussen een isodicentrische (idische) duplicatie en een interstitiële verdrievoudiging (2 extra kopieën naast elkaar). Op sommige microarrayrapporten kan het totale aantal exemplaren worden vermeld; als er in totaal drie exemplaren van worden vermeld, kan het redelijk zijn om aan te nemen dat het om interstitiële bestanden gaat. Om idic te zijn, zouden er doorgaans twee normale kopieën en twee gespiegelde kopieën moeten zijn om het extra chromosoom te creëren. Het zou dus hoogst onwaarschijnlijk zijn dat er een idic zou zijn met in totaal 3 exemplaren van de regio. De diagnose wordt bevestigd door standaard cytogenetische technieken en FISH-analyse, die de diagnose bevestigt door de Dup3q te onderscheiden van andere overtollige markerchromosomen. Interstitiële duplicaties van chromosoom 15 kunnen moeilijker te detecteren zijn bij een routinematige chromosoomanalyse, maar zijn duidelijk identificeerbaar met behulp van een 15q FISH-onderzoek of klinische microarray/array CGH. Moleculaire studies, zoals microsatellietanalyse van ouderlijk DNA of methyleringsanalyse van het DNA van het getroffen kind, zijn nodig om de ouder van herkomst van de Dup15q te detecteren.
De standaardpraktijk is echter nog steeds om een FISH of karyotype te doen om alle gevallen te bevestigen, omdat chromosomen soms op onverwachte manieren kunnen werken.
microarray
Microarrays zijn DNA-tests die het ‘kopieaantal’ van de chromosomen meten. Ze screenen op duplicaties of verwijderingen, ook wel ‘kopieaantalvariaties’ genoemd, voor alle chromosomen en kunnen doorgaans bepalen hoeveel kopieën van een chromosomaal gebied in totaal aanwezig zijn. Hoewel ze preciezere grenzen geven voor het gedupliceerde gebied dan chromosomale studies, kunnen ze niet altijd onderscheid maken tussen int dup(15) en idic(15) chromosomen. Chromosomale onderzoeken worden doorgaans ook uitgevoerd als de microarray een duplicatie vertoont.
Karyotype of chromosoomonderzoek
Een chromosoomonderzoek of karyotype wordt meestal uitgevoerd op basis van bloed of bij een vruchtwaterpunctie. Bij dit onderzoek worden de chromosomen geteld en worden de paren bij elkaar gezocht, worden de geslachtschromosomen geïdentificeerd en vervolgens wordt het bandpatroon onderzocht om te zoeken naar tekenen dat er mogelijk verloren, extra of herschikte chromosomen zijn.
VIS-test
Een tweede test genaamd FISH, wat staat voor Fluorescence In Situ Hybridization, wordt gebruikt om nauwkeuriger informatie te geven over het DNA dat in een duplicatie is opgenomen. Deze test gebruikt een fluorescerend stukje DNA dat een specifieke plek op chromosoom 15 markeert om te bepalen of het in de duplicatie wordt aangetroffen en zo ja, hoeveel exemplaren er zijn. Interstitiële duplicaties van chromosoom 15 kunnen moeilijker te detecteren zijn met routinematige chromosomale analyse, maar zijn duidelijk identificeerbaar met een 15q FISH-onderzoek.
Methyleringstest
De methyleringstest maakt gebruik van een chemische modificatie van het DNA om te onderscheiden of de duplicatie op een chromosoom is dat afkomstig is van de moeder of de vader. De test is ontwikkeld voor gebruik bij de syndromen van Prader Willi en Angelman, dus een of beide namen staan vaak in de naam van de test.
Kopieer aantal en ernst
De ontwikkelingsproblemen die mensen met het Dup15q-syndroom ervaren, lopen uiteen in ernst. Twee kinderen met hetzelfde Dup15q-chromosoompatroon kunnen qua capaciteiten heel verschillend zijn. Recensies van de wetenschappelijke literatuur laten geen duidelijk verband zien tussen de grootte van het duplicatiegebied en de ernst van de symptomen. De genetische risico's voor de verschillende soorten chromosoom 15-duplicaties zijn niet hetzelfde. Voor elk type duplicatie vindt u op de pagina aanvullende informatie. Families moeten de resultaten van hun genetische onderzoeken altijd bespreken met een geneticaprofessional om een nauwkeurige interpretatie te garanderen.